Co jakiś czas dostaję od Was wiadomości z propozycjami tematów nadających się do Kryminatorium. Zapisuję sobie te najciekawsze historie, które mi podsyłacie. Ten odcinek zostanie poświęcony właśnie tym sprawom, które mnie zaintrygowały.
Sprawa nr 1: Zaginięcie Edyty W.
Jeden ze słuchaczy napisał do mnie w sprawie zaginięcia Edyty W. sprzed 20 lat. Dziewczyna po raz ostatni była widziana w Łasku 25 sierpnia 1999 roku. Miała wówczas 22-lata i mieszkała z babcią. Powiedziała jej, że wybiera się do swojej koleżanki z Bełchatowa, skąd miała wrócić autostopem jeszcze tego samego dnia. Niestety nie wróciła. Policja zostaje zawiadomiona o zaginięciu 22-latki dopiero dwa dni później, 27 sierpnia.
Ucieczka nie wchodziła raczej w grę, przynajmniej tak wynikało ze słów jej najbliższego otoczenia. Jej chłopak również nie miał pojęcia, gdzie Edyta może się podziewać. Zaczęło się robić coraz bardziej nerwowo. Policjantom nie udało się namierzyć zaginionej, wobec czego rodzina szukała ostatniej deski ratunku u jasnowidzów. Zaginionej do tej pory nie udało się odnaleźć.
Jednak jest pewna kwestia, którą słuchacz Kryminatorium poruszył w swojej wiadomości. Chodzi o zabójstwa 6 kobiet na przestrzeni 1992 a 2001 roku w obrębie województwa łódzkiego. Czy łączą się one w jakiś sposób z zaginioną Edytą W.?
Sprawa nr 2: Morderstwa w Starachowicach i feralny 14 marca 1997 roku.
Do dwóch okrutnych i bezsensownych zbrodni w Starachowicach doszło w ciągu dwóch tygodni w pierwszych miesiącach 1997 roku. W obu przypadkach sprawy dotyczyły nastolatków – zarówno sprawcy, jak i ofiary nie miały skończonych nawet 18 lat.
W tym czasie zginęło dwóch 12-latków. W odcinku powiem o tym, jakie były przyczyny ich zgonów, kim byli sprawcy tych morderstw i czy odpowiedzieli za swoje czyny.
Kolejny spostrzegawczy słuchacz Kryminatorium zwrócił uwagę na to, że w polskich gazetach, w różnych rejonach Polski, pisano jeszcze o dwóch innych zbrodniach z 14 marca 1997 roku, w których udział brali również młodzi ludzie. O tych wstrząsających sprawach również Wam opowiem.
Sprawa nr 3: Drewniany krzyż.
Słuchacz Kryminatorium o historii tej usłyszał od swojego ojca. Kiedy samochodem przejeżdżali obok pewnego lasu, ojciec wspominał o drewnianym krzyżu, którego w tej chwili już nie ma. Krzyż związany był z zabójstwem z 6 lipca 1932 roku. Wiemy, że chodziło o siedmioletnią córkę rolnika z Czernicy na Dolnym Śląsku. Sprawcą okazał się Józef G., który wcześniej aż siedem razy siedział w więzieniu za napady i kradzieże.
Ponieważ to stara sprawa, ciężko na jej temat było znaleźć obszerne informacje. Jednak udało się nam dotrzeć do lokalnej prasy z tamtych czasów. Dzięki niej wiemy, jak skończyła się ta historia.
Sprawa nr 4: Przypadek rodziny Marzec.
Tym razem nieco zagadkowa sprawa. Przynajmniej na początku taka się wydawała. Na skrzynkę Kryminatorium wpłynęły dwa zdjęcia rodzinnego grobu.
Autorka tej wiadomości napisała, że od swojego nieżyjącego dziadka wie, że o sprawie było głośno. Razem z rodziną Marzec została zamordowana ich kuzynka, którą pochowano gdzie indziej – w Krężnicy Jarej pod Lublinem. Wszyscy pochodzili prawdopodobnie z okolic Kielc.
Sprawa zaciekawiła mnie na tyle, że spróbowałem poszukać czegoś na temat tajemnicy kryjącej się za tym zdjęciem. Trafiłem na pewien artykuł z Głosu Lubelskiego z dnia 9 października 1915 roku. Jednak pewnie fakty z gazety nie do końca zgadzały się ze szczątkowymi danymi, które posiadałem. W Kryminatorium przedstawię Wam wyniki tego mini-śledztwa.
Sprawa nr 5: Zbrodnia z Knurowa.
To ostatnia z historii przesłanych przez słuchaczy, którą przytoczę w tym odcinku. Rozegrała się na Śląsku w 1931 roku. Dotyczy górnika, który zabił swoje dzieci w wieku od 8 do 19 lat. O tragedii donosił Express Wieczorny Ilustrowany. Co pchnęło tego mężczyznę do tak okrutnej zbrodni?
O wszystkim opowiem Wam już w #75 odcinku Kryminatorium!
